Die idee van dactylografie dit word gebruik as 'n sinoniem vir tik . Albei terme verwys na die tegniek wat ontwikkel om gebruik die sleutelbord van 'n tikmasjien .
Dit is moontlik om te onderskei tussen handskrif en die tikwerk . In die eerste geval moet die persoon die strofe van die karakters met die hand maak, met behulp van 'n potlood, 'n pen of 'n soortgelyke voorwerp. Aan die ander kant word tikwerk gedoen met 'n sleutelbord : Die onderwerp moet op die sleutels druk sodat die karakters op 'n papier of skerm verskyn.
Tik is dus gekoppel aan hierdie tweede skryfmeganisme. Die dissipline het lank gekoppel aan tikmasjiene, hoewel die tegniek oor die jare begin gebruik het in die rekenaars (die rekenaars).
Die oorspronklike tikmasjiene was meganiese : toe die persoon op 'n sleutel gedruk het, is 'n meganisme geaktiveer wat die karakter op die papier gedruk het deur die ink wat daarop aangebring is. Toe kom die elektriese masjiene na vore en later die rekenaars, waarmee die karakters op 'n skerm met behulp van 'n digitale stelsel . die opset van die sleutelborde, in hierdie raam, is dit nie te veel aangepas nie, die rede waarom die tik sy wese behou het.
Die posisie van die hande, die ligging van die vingers op die sleutelbord en die liggaamshouding is enkele van die probleme wat ontleed word deur te tik om 'n individu te bevoordeel skryf vinnig en korrek nie nodig om na te kyk nie sleutels .
Een van die voordele wat tik sedert die ontstaan daarvan vir ons gegee het, is die moontlikheid om teen 'n aansienlik hoër snelheid te skryf as met die handmatige metode, sonder dat dit die duidelikheid van die karakters beïnvloed. Dit was nog altyd baie geskik vir korporatiewe omgewings, waar dit geberg moet word dokumente in lêers wat in die toekoms hersien moet word, nie altyd deur die mense wat dit geskep het nie.
Dit is belangrik om daarop te let dat daar tans verskillende tegnologieë is wat gebruik word in kombinasie met die basiese begrippe van tik vir teksinvoer in 'n toestel elektronies, en dat nie almal direk met mekaar verband hou of hierdie dissipline volledig kan vervang nie. Die muis is byvoorbeeld 'n randapparatuur wat hoofsaaklik in rekenaars gebruik word om interaksie met voorwerpe soos ikone, elemente van 'n vorm (soos knoppies, aftreklys en skuifbalk) en vensters; dit is egter ook moontlik om dit op 'n virtuele sleutelbord te tik.
Alhoewel dit nie normaal is om 'n lang teks slegs met die muis te skryf nie, kan dit in sekere kontekste baie nuttig wees om die maatstawwe van sekuriteit : wanneer u byvoorbeeld die bankpaneel van 'n bankrekening binnegaan, is dit gereeld dat 'n sleutelbord op die skerm ons geheime wagwoord invoer om outomatiese beheerpogings deur ongemagtigde gebruikers te bekamp.
Die tik word ook aangevul deur stemherkenningstelsels, wat ons toelaat om woorde op die toestel te dikteer, sodat dit hulle herken en ingaan waar ons wil, of dit nou 'n teksdokument of 'n adresbalk van 'n blaaier is; in hierdie geval staan ons voor a tegnologie wat perfek kan werk sonder die gebruik van hande vir skryf, en in werklikheid baie mense met gesondheidsprobleme, soos artrose.
Die term tik, wat vandag nog moontlik gebruik kan word om in sekere gebiede te tik, het eintlik verouderd geraak na die veranderinge wat dit verander het dissipline en dit verder en verder weg te beweeg van meganiese toestelle; om hierdie rede word tik tans verkies.
