Die natuurkundige, chemikus en wiskundige van Engelse oorsprong John dalton (1766 -1844 ) was een van die belangrikste verantwoordelikes vir die studie van die acromatopsia 'n siekte van genetiese aard en aangebore profiel wat volgens kenners nie progressief is nie. Dit is 'n afwyking wat die oog . Vir die waardevolle bydraes van hierdie spesialis, met verloop van tyd die gedeeltelike achromatopsia begin beskryf hoe kleurblindheid .
Kleurblindheid word in die discromatopsia , 'n term wat verwys na 'n ongemak wat gebaseer is op die onvermoë om kleure te onderskei . Alhoewel nie alle kleurblindes dieselfde skakerings verwar nie, vind hulle dit moeilik om tussen groen en rooi te onderskei. In plaas daarvan kan 'n kleurblinding meer skakerings van violet waardeer as a onderwerp met normale visie
As ons oor hierdie genetiese probleem praat, moet ons sê dat daar verskillende soorte voorkom. Op 'n algemene vlak kan ons bepaal dat daar drie is:
Monochromatiese. Die persoon wat aan hierdie soort kleurblindheid ly, word gekenmerk daaraan dat hy slegs in die retina 'n sensitiewe keël het, sodat hy slegs een kleur sien.
Tweekleurig. Twee kegels van bogenoemde is dié van die burger wat aan hierdie probleem ly. Hierdie feit behels dat ons op drie beurt drie soorte kleurblindes vind: protanope wat absoluut ongevoelig is vir rooi; dit is die deuteranope wat die rooi, groen en geel skaduwees verwar; en tritanope wat ongevoelig is vir blou terwyl blou en groen skaduwees verwar word.
Abnormale trichrometries Een van die gereeldste gevalle is dat mense wat daaraan ly dat hulle nie die kleure onderskei nie, mekaar verwar.
Benewens hierdie drie soorte kleurblindheid, kan ons die feit dat daar ook 'n ander is wat Chromaties genoem word, nie ignoreer nie. Dit is 'n visuele afwyking wat baie gereeld voorkom, maar word gekenmerk deur die feit dat elkeen wat daaraan ly alles in swart en wit en in die ooreenstemmende grys reeks sien.
Daar is verskillende metodes wat bestaan om vas te stel dat iemand aan kleurblindheid ly. Die mees algemene prosedure is egter om gebruik te maak van die sogenaamde Ishihara-letters waarin getalle in verskillende kleure voorgestel word.
Kleurblindheidsversteuring is gekoppel aan a resessiewe alleel geassosieer met X-chromosoom . In die geval van mans word erfenis van 'n enkele X-chromosoom met die tekort al kleurblind. Vroue benodig intussen 'n paar X-chromosome met 'n tekort om as kleurblindes gediagnoseer te word; anders sal hulle slegs draers wees (sodat hulle kleurblindheid aan hul kinders kan oordra). Hierdie verskil lei tot 'n breë oorheersing van die manlike geslag onder diegene wat kleurblindheid ervaar.
Kleurblindheid impliseer 'n mislukking in die sensoriese selle van die retina wat op kleure reageer en ook bekend staan as keëls . Dit is verantwoordelik vir die verwerking van die lig wat die voorwerpe weerspieël en die kleure bepaal. Daar is een soort keël wat sensitief is vir rooi lig, 'n ander soort keël wat sensitief is vir groen lig en 'n derde soort keël wat sensitief is vir blou lig. Die probleem van kleurblindheid spruit uit die mislukking van die gene wat die pigmente van hierdie keëls moet produseer.
